W jaki sposób producent powinien ustalić datę minimalnej trwałości odalkoholizowanych lub częściowo odalkoholizowanych produktów sektora wina?

Jeżeli chodzi o datę minimalnej trwałości win odalkoholizowanych lub częściowo odalkoholizowanych, w art. 1 pkt 32 lit. a) pkt (ii) rozporządzenia (UE) 2021/2117 zmieniono art. 119 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, wprowadzając obowiązek umieszczania takiej daty na etykietach win, które zostały poddane procesowi dealkoholizacji i których rzeczywista objętościowa zawartość alkoholu jest mniejsza niż 10 %. Data minimalnej trwałości powinna być podawana zgodnie z przepisami określonymi w rozporządzeniu (UE) nr 1169/2011. W art. 9 ust. 1 lit. f) tego rozporządzenia wymaga się, aby środek spożywczy był opatrzony datą minimalnej trwałości lub terminem przydatności do spożycia. Art. 24 tego samego rozporządzenia określa, w jakich przypadkach środek spożywczy musi być opatrzony terminem przydatności do spożycia. Za decyzję w sprawie okresu trwałości i rodzaju daty, którą należy zastosować, odpowiada podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze. W załączniku X do rozporządzenia w sprawie informacji o żywności wskazano, że datę minimalnej trwałości wyraża się jako datę „najlepiej spożyć przed”, oraz wskazano, jak należy ją wyrazić.

Należy zauważyć, że w celu zapewnienia spójności praktyk w zakresie oznaczania daty na rynku, na wniosek Komisji, Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przyjął wytyczne dotyczące oznaczania daty. W wytycznych tych EFSA opracował podejście oparte na analizie ryzyka, które podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze powinny stosować przy podejmowaniu decyzji w sprawie rodzaju oznaczania daty (tj. data „najlepiej spożyć przed” lub termin przydatności do spożycia), określenia okresu trwałości (tj. czas) i powiązanych informacji na etykiecie w celu zapewnienia bezpieczeństwa żywności.